หลายๆ คนบอกว่า ถ้ามาเที่ยวภูเก็ตแล้วมาไม่ถึงแหลมพรหมเทพก็เหมือนมาไม่ถึงภูเก็ต แม้ว่าที่เกาะภูเก็ตจะมีที่เที่ยวมากมาย ทั้งทะเล สายลม แสงแดด ศิลปะ วัฒนธรรม สถาปัตยกรรม ภูเขา น้ำตก เรียกว่าครบสำหรับสถานที่ซักที่หนึ่ง ที่จะให้คุณท่องเที่ยวได้อย่างครบทุกรูปแบบ คราวนี้ผมก็เลยนำภาพแหลมพรหมเทพมาฝากกันซักภาพนะครับ ภาพนี้ผมบันทึกภาพด้วย Canon EOS 5D MKII Lens EF 16-35 f2.8L ด้วยเหตุที่ต้องการให้เห็นภาพมุมกว้าง จึงเลือกใช้เลนส์ช่วงังกล่าว เมื่อใส่กับ Body ขนาด Full Frame ก็จะได้มุมรับภาพเท่ากับเลนส์ 16mm แต่ถ้าใครเอาไปใช้ในกล้องตัวคูณ เช่น EOS 7D EOS 650D ก็ต้องคูณไปอีก 1.6 เท่า (Nikon คูณ 1.5) จากเลนส์ 16-35 ก็จะกลายเป็น 25.6-56mm ซึ่งก็จะกลายเป็นเลนส์ช่วงมุมกว้างธรรมดา ถึงช่วง Normal ซึ่งถ้าใครใช้กล้องตัวคูณอาจต้องหาเลนส์ช่วงมุมกว้างของกล้องตัวคูณมาใช้แทน เพื่อให้ได้มุมภาพที่กว้างเท่ากับ Full Frame เช่นเลนส์ Canon 10-22 หรือ Tokina 12-24 เป็นต้น

ผมไปเจอภาพๆ หนึ่งที่ไปรษณีย์ภูเก็ต เป็นแสตมป์เก่าภาพแหลมพรหมเทพ เป็นภาพที่ผมว่าเค้าน่่าจะยืนอยู่ที่เดียวกับผมเลย เอาเป็นว่าผมก๊อปมุมแสตมป์โบราณละกันครับ อิ อิ วันที่ผมไปถ่ายภาพถือว่าเป็นวันที่ลุ้นสุดตัวเหมือนกันครับ เพราะอีกวันก็คือันที่เดินทางกลับแล้ว แต่ตอนเช้าของวันถ่ายภาพกลายเป็นวันที่ฝนตก ฟ้าปิด พอช่วงบ่ายเมฆยังเยอะอยู่บ้าง ทำให้ผมไม่มั่นใจว่าจะได้ภาพแหลมพรหมเทพที่ดีพอปิดงานเรื่องภูเก็ตรึเปล่า ช่วงห้าโมงเย็นผมไปถึงที่แหลมพรหมเทพก่อนเวลาพระอาทิตย์ตกเกือบชั่วโมงครึ่ง เดินหามุมไปเรื่อยๆ เดินจนครบแทบทุกจุด สุดท้ายก็มาอยู่ในมุมด้านบนเหมือนเดิม เวลาผมเดินทางไปถ่ายภาพ ผมชอบเลือกมุมสูงเพราะส่วนมากภาพจากมุมสูงจะเล่าเรื่องราวต่างๆ ได้อย่างครบถ้วน แต่ก็ไม่จำกัดนะครับหลายๆ ภาพผมก็เลือกที่จะถ่ายภาพจากมุมต่ำแทบเรี่ยดินก็แล้วแต่มุมของแต่ละสถานที่ครับ

ช่วงพระอาทิตย์ใกล้ตก ผมสังเกตุเห็นลมบนค่อนข้างแรง ถือเป็นนิมิตรหมายอันดีที่วันนี้อาจจะโชคดีที่จะได้เห็นแสงสุดท้ายของวัน ผมตั้งขาตั้งกล้องไว้ล่วงหน้า นั่งเล่นนอนเล่นรอเวลา แนะนำว่าขาตั้งกล้องสำหรับถ่ายภาพริมทะเล ริมน้ำตก หน้าผา ถ้าเรามีแรงก็ขอให้แบกตัวหนักๆ ไปหน่อยนะครับ เพราะลมที่แรงของสถานที่จะทำให้กล้องสั่นเล็กๆ ได้เสมอ หรือถ้าไม่งั้นก็เอากระเป๋ากล้อง หรืออะไรก็ได้ที่พอมีน้ำหนัก ห้อยไปกับขาตั้งกล้องเพื่อเพิ่มน้ำหนักได้ครับ

และแล้วช่วงเวลาที่รอคอยก็มาถึง แสงสุดท้ายส่องลอดเมฆมาให้ชื่นใจ แม้ว่าเวลาที่แสงงามๆ จะมีไม่นานนัก แต่ก็เพียงพอที่เราจะเก็บภาพไว้ตามความต้องการ ผมเลือกใช้รูรับแสงแคบมากคือ f16 เพื่อเก็บระยะชัดลึกให้ได้มากที่สุด และที่จะลืมไม่ได้คือฟิลเตอร์ Graduate ของ Lee ที่จะช่วยลดแสงท้องฟ้า ให้ใกล้เคียงกับพื้นทะเลด้านล่าง เราจะต้องคอยระวังเรื่องฟิลเตอร์ที่ทับซ้อนหน้าเลนส์ อาจทำให้เกิดแสงสะท้อน ซึ่งจะส่งผลให้คุณภาพของภาพลดลงอย่างมาก ถ้าเป็นไปได้ ผมแนะนำให้พยายามถือฟิลเตอร์ให้ชิดหน้าเลนส์มากที่สุด และถอดฟิลเตอร์ป้องกันหน้าเลนส์ออกด้วยนะครับเพื่อคุณภาพที่ดีขึ้น เอาเป็นว่าใครว่างๆ ก็ลองแวะไปถ่ายภาพดูนะครับ พอก่อนดีกว่า รู้สึกว่ายิ่งพิมพ์จะยิ่งเยอะแล้วล่ะครับ ไว้พบกันใหม่ครับ



เรื่อง / ภาพ : นันทพัฒน์ สุรสิงห์โตทอง