เคยอ่านหนังสือเล่มไหนฉันเองก็จำไม่ได้ เค้าบอกว่าอาชีพแรกที่เกิดขึ้นในโลกคืออาชีพโสเภณี ฟังแล้วก็พาลให้คิดไปถึงชีวิตยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยสาวๆ ยืนกันเต็มริมฟุตบาทในบางถนนของบางเมืองที่ฉันขับรถผ่าน ทำให้นึกถึงก่อนที่ฉันจะเดินทางมาภูเก็ต ข้อมูลต่างๆ มากมายที่หลั่งไหลมาจากหลายที่ ทั้งเรื่องราวเก่าแก่ ตำนาน ฯลฯ ชื่อของซอยรมณีย์ก็อยู่ในหัวข้อที่น่าสนใจด้วย เพราะเป็นซอยที่สวย และมีประวัติความเป็นมาที่แปลกไปจากถนนเส้นอื่นๆ ในภูเก็ต

“หั่งอาหล่าย” คือ ชื่อดั้งเดิมของซอยรมณีย์ เปล่งเสียงตามสําเนียงชาวจีนฮกเกี้ยน ส่วนสําเนียงจีนกลางก็ว่า ฮ่างจื่อเน่ย ต่อมาในสมัยพระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี (คอซิมบี้ ณ ระนอง)  ท่านมาเป็นสมุหเทศาภิบาล มณฑลภูเก็ต ประมาณปี 2445  ซึ่งเป็นยุคที่การทำเหมืองแร่กำลังรุ่งเรือง ประชากรอันเนื่องมาจากแรงงานชายในการทำเหมืองมีจำนวนมาก จึงมีโสเภณีจากญี่ปุ่น มลายูมาเก๊า ได้เข้าไปทำมาหากินในเมืองภูเก็ต พระยารัษฎาฯ จึงจัดระเบียบให้ผู้หญิงนั้นอยู่ในบริเวณเดียวกันแล้วเปลี่ยนชื่อเป็น “ซอยรมณีย์” ที่แปลว่า น่ารัก น่ายินดี น่าสนุก น่าสบาย เพื่อสะดวกในการควบคุมนั่นเอง


แต่วันนี้ที่ซอยรมณีย์กลางเมืองภูเก็ตกลับสงบเงียบ สวยงามไปด้วยสถาปัตยกรรมโบราณ จะมีบ้างบางแห่งที่ปรับสีสันให้สวยงาม ทั้งห้องพักกิ๊บเก๋ หรือร้านกาแฟน่านั่ง ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของถนนเส้นนี้จืดจางไปเลย ฉันเดินเล่นไปมาทั้งกลางวัน กลางคืน ได้แต่นึกถึงการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีสำหรับถนนแห่งยุคสมัยเส้นนี้

เรื่อง  กองบรรณาธิการ
ภาพ  นันทพัฒน์  สุรสิงห์โตทอง