กลางฤดูฝน ผมแวะขึ้นไปที่จุดชมวิวดอยสุเทพ-ปุย แม้ว่าจะเสี่ยงกับความผิดหวัง ไม่ว่าจะฟ้าปิด หรืออาจเจอกับสายฝนโปรยปราย แต่อีกมุมหนึ่งผมอาจได้แสงสวยๆ ที่แอบเล็ดลอดออกมาจากชายเมฆให้ชื่นใจเหมือนครั้งนี้ ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงประมาณ 2-3 นาทีที่แสงสาดมายังเทือกดอยเบื้องหน้า สีสันยามสะท้อนกับละออกฝนที่พรมลงบนยอดดอยช่วยสร้างความสวยงาม

Sony RX100 เป็นกล้อง Compact คุณภาพดีมาก เหมาะกับการใช้ถ่ายภาพทั่วไปๆ ได้อย่างดี เรื่องข้อมูลเชิงลึกผมไม่เอามาลงในนี้นะครับ เพราะหาดูได้กับทุกเวปอยู่แล้ว ผมขอรีวิวแบบบ้านๆ ไปเรื่อยดีกว่าที่จะมาเขียนเชิงวิชาการให้ปวดหัวกัน กล้องคอมแพคสมัยนี้พัฒนาไปมาก เริ่มมีการนำ sensor ขนาดใหญ่ขึ้นกว่าสมัยก่อนมาใช้

                 ช่วงบ่ายๆ ของวันนี้ผมมีโอกาสได้ไปถ่ายภาพอาหารแนะนำของร้านอาหารสามเสนวิลล่า ที่จะนำมาเป็นเมนูเด็ดทั้ง 6 รายการ เรื่องรสชาติอาหารสำหรับที่นี่ไม่ต้องเป็นห่วง รับประกันมาตั้งแต่ปี 2521ตอนร้านเปิดผมเพิ่งขวบเดียวเอง ถ้าไม่ดีจริงคงไม่ยืนยาวมาขนาดนี้แน่ๆ

เบียร์วุ้นแก้วแช่ ร้านอาหารสามเสนวิลล่า                  ถ้าจะย้อนเวลาไปหยิบเบียร์วุ้นขวดแรกที่เป็นต้นตำนานของ “เบียร์วุ้นแก้วแช่” ทีเด็ดประจำร้านอาหารสามเสนวิลล่าแล้วล่ะก็ คงมีคนคิดว่านั่นต้องผ่านกระบวนการคิดให้เป็นเบียร์วุ้นที่สมบูรณ์แบบสำหรับคอเบียร์บ้านเราเป็นแน่แท้

เค้กอร่อยๆ ที่ร้านบ้านเปี่ยมสุข เยื้องวัดเกตุ จ.เชียงใหม่          ริมถนนเส้นวัดเกตุผมชอบแวะมาเป็นประจำ เพราะผมชอบเป็นพิเศษ นอกจากบ้านเก่าสวยๆ หลายหลัง แล้วถนนเส้นนี้ยังมีร้านอาหารอร่อยๆ อีกหลายร้านเช่น ร้านอาหารสามเสนวิลล่า ที่บรยากาศดีติดริมน้ำปิง หรือร้านสไตล์มันๆ ที่โด่งดังเช่น

Olympus OMD Lens 75 f1.8          วันนี้ทาง Photobug จ.เชียงใหม่ ได้ชวนผมไปฟังเกี่ยวกับเทคโนโลยีของกล้อง Olympus OMD ที่เพิ่งออกมาไม่นาน กับเลนส์ระดับเทพที่ชวนให้กิเลสพุ่งอีก 2 ตัวคือ Olympus 45 f1.8 และ Olympus 75 f1.8 ต้องบอกว่าเป็นเลนส์ที่ดีมากทั้งคู่ คุณภาพสูง ความคมชัดดีมากๆ

ประวัติวัดฉลอง         "วัดฉลอง"เป็นวัดที่มีมาแต่ก่อนเก่า จึงไม่มีท่านผู้ใดทราบประวัติความเป็นมาได้ละเอียดนัก วัดฉลองนี้ตั้งอยู่บริเวณทุ่งนาและป่าละเมาะ ทางด้านเหนือของเกาะภูเก็ต ห่างจากตัวเมืองประมาณ 7-8 กิโลเมตร ตามหลักฐานที่ปรากฏมีศาลาเก่าแก่อยู่หลังหนึ่งทางด้านทิศตะวันออก

คำจารึกที่อนุสาวรีย์ฯโดยกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ เมืองถลางปางพม่าล้อมลุยรัณ รอดเพราะคุณหญิงจันรับสู้ ผัวพญาผิวอาสัญเสียก่อนก็ดี เหลือแต่หญิงยังกู้เกียรติไว้ชัยเฉลิม เริ่มรบรุกตลบต้านโจมตี ทั้งสกัดตัดเสบียงทีดักด้าว พม่าอดหมดพลังหนีจากเกาะกเจิงแฮ กลศึกแพ้แม่ท้าวไม่ท้อโถมหนอ  

ข้าวหมูย่างทีเด็ดร้านต้นศรีตรัง จ.เชียงใหม่         ร้านต้นศรีตรัง แค่ชื่อร้านก็คงไม่ต้องถามว่าต้นตอมาจากที่ไหนกันแล้วนะครับ ผมแวะเวียนไปฝากท้องอยู่เสมอถ้าผ่าไปทางสายแม่โจ้ ร้านต้นศรีตรังนี้หาไม่ยาก เพียงแค่เลี้ยวเข้าตลาดรวมโชคจากทางถนนแม้โจ้สายใหม่ ประมาณ 200 เมตรให้สังเกตุฝั่งขวามือเอาไว้ก็จะเจอ

เจ้าสุนัขตัวน้อยคู่นี้ผมบันทึกไว้ที่บักฮา เวียดนามเหนือ ภาพนี้อาจจะดูน่ารักน่าเอ็นดู แต่ความจริงแล้วนี่คือตลาดสด มีสุนัข แมว หมู เป็ด ไก่ ฯลฯ วางเรียงรายให้เลือกซื้อกลับบ้านเพื่อเป็นอาหาร เจ้าสองตัวนี้อยู่ในเข่งสายตาที่มองมาทำเอาช่างภาพที่ไปด้วยหลายๆ คนเบือนหน้าหนี สงสารก็สงสาร แต่จะทำอย่างไรได้

        ริมถนนที่หลวงพระบาง ข้างถนนเข้าปราสาทบันทายสรี ในตลาดสดของรัฐฉานเมืองลา แล้ววันนี้ก้อมน้อยตรงข้ามที่พักในย่าน Old Quarter เมืองฮานอยก็แออัดไปด้วยผู้คนทั้งเด็กวัยรุ่นจนถึงวัยผมเปลี่ยนสี ต่างก็กำลังนั่งก้มหน้าก้มตากับอาหารจานด่วนกันอย่างเอร็ดอร่อย   

"อ๋าวไหย่" Vietnamese traditional costumes นักศึกษาสาวชาวเวียดนามในชุดอ๋าวไหย่         ในใจลึก ๆ ประสาหนุ่มโสดที่มีโอกาสได้เดินทางท่องเที่ยวไปต่างแดนโดยเฉพาะประเทศเวียดนามที่ขึ้นชื่อลือชาในเรื่องชุดแต่งกายประจำชาติซึ่งมีเสน่ห์ สวยงาม เย้ายวน ทว่ามิดชิด จากคำเล่าขานหรือจะเท่าไปเห็นด้วยตาตัวเอง

        แสงยามเย็นเริ่มลูบไล้ริมฝั่งน้ำ สะพานสีแดงสดที่ทอดตัวสู่เกาะเล็กๆ กลางทะเลสาบ ซึ่งเป็นหนึ่งในตำนานแห่งอิสรภาพของชนชาวเวียดนาม ริมทะเลสาบฮว่านเกี๋ยม หรือทะเลสาบคืนดาบ เรื่องเล่าของพระเจ้าเลไทโต กับเต่ายักษ์ที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบ ซึ่งคนที่จะมาเที่ยวเวียดนามเชื่อว่าคงเคยได้ยินตำนานนี้กันมาบ้างแล้ว

ผมแวะไปทานอาหารที่ร้านอาหารสามเสนวิลล่า เมนูตั้งโต๊ะเป็นอาหารแนะนำหลายอย่าง แต่วันนั้นผมดันไปคนเดียว จะสั่งเยอะก็ดูท่าจะทานไม่หมด เลยเลือกมา 2 รายการก่อน เล็งแล้วว่าผัดโป๊ยเซียนนี่จานแรก ส่วนจานที่สองน่าจะแกงมัสมั่นซี่โครงหมูตุ๋น เพราะติดใจซี่โครงหมูนึ่งจิ้มเต้าเจี้ยวของเด็ดระดับ Signature

          การมาเที่ยวเวียดนามเหนือครั้งนี้หากไม่ได้เดินทางมาชมตลาดนัดวันอาทิตย์ของชาวม้งที่บัคฮา กับไปซาปาก็คงจะถือว่ามาไม่ถึงเวียดนามเหนือเป็นแน่ เราต้องไปให้ถึงสถานีรถไฟประมาณสองทุ่มเพื่อรอเวลารอไฟออก ซึ่งถือว่ามีเวลาค่อนข้างน้อยในการเดินทางเพราะกว่าเราจะกลับมาจากแทมก็อกก็เกือบหนึ่งทุ่มเข้าไปแล้ว