ผมมีร้านปายฟ้ามาแนะนำอยากให้ลองไปชิมกันดูครับ หลังจากได้ไปลิ้มลองอยู่หลายครั้งก็เกิดอาการติดใจอยากนำมาบอกต่อ ด้วยความเป็นกันเอง สบายๆ อร่อย สะอาด และร้านก็ตกแต่งเก๋อยู่ในที เรียกว่าถ้าเป็นนักชิมก็ต้องขอแนะนำร้านนี้กันทีเดียว หลังจากนั่งคุยกับพี่รัก และพี่หนุ่ยซักพักใหญ่ๆ

                 วันนี้นอกจากจะมาเรื่องถ่ายภาพแล้ว ยังแอบแทรกเรื่องสุขภาพมาให้กันซักนิดนะครับ ก่อนอื่นผมเริ่มที่การถ่ายภาพก่อนนะครับ ภาพนี้จัดถ่ายง่ายๆ ที่บ้าน ไฟหนึ่งดวง เยื้องด้านหลัง และเปิดเงาอีกด้านด้วย Reflex เพื่อให้ขวด และน้ำผึ้งดูใส และมีมิติมากขึ้น

      ตามริมน้ำใสเย็น ในป่าลึก หรือบนดอยสูง  หากเราใส่ใจในรายละเอียดซักนิด เจ้าตัวน้อยที่น่ารักอาจแอบมองเราอยู่ก็เป็นได้ ซาลามานเดอร์ หรือกะท่าง ตัวน้อยที่ผมชอบมองหาเวลาที่เดินทางไปในที่ต่างๆ ความสมบูรณ์ และบริสุทธิ์ของพื้นที่เป็นตัวบ่งชี้ว่าเจ้าตัวน้อยนี่จะได้สบตากันบ้างรึเปล่า

        “ปี ๒๑๔๘ เมื่อสมเด็จพระนเรศวรทรงพบว่าพระเจ้าอังวะเริ่มสั่งสมกำลังที่ภาคเหนือของพม่า และเข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ จากการได้หัวเมืองไทใหญ่แถบลุ่มน้ำสาละวินไปสวามิภักดิ์ เป้าหมายของพระองค์ก็เปลี่ยนจากตองอูมาเป็นอังวะทันที ด้วยทรงดำริว่าในระยะยาวหากปล่อยให้อังวะเป็นปึกแผ่นมากไปกว่านี้

                 หลังจากที่เราเตรียมอุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว เราลองมาดูกันครับว่าตัวเราเองควรมีความพร้อมขนาดไหน อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ ว่าทำไมจะไปเที่ยวทั้งทีดูจะวุ่นวายยุ่งยากเสียเหลือเกิน จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรแปลกไปจากที่เราไปเที่ยวอย่างอื่นเลยครับ

                 ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว บนแม่น้ำแม่แตงสายนี้ที่ขึ้นชื่อเรื่องความยากของการล่องแก่งไปทั่วโลก ได้มีการจัดแข่งขัน Southeast Asia white water Festival 2000 ในวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ.2000 ซึ่งประสานงานโดย คุณสมยศ นิมมานเหมินท์ แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานแล้ว

หรีดหริ่งเรไรระงมเสียงในหุบเขาท่ามกลางผืนป่าใหญ่ของลำน้ำแม่แตง ฤดูนี้สายน้ำที่เซาะหินแม้ไม่มากนัก แต่เสียงกระซิบแผ่วยินเสียงเหมือนท่วงทำนองเพลงแห่งพงไพร ที่คอยขับกล่อมให้นักเดินทางผู้ชื่นชอบธรรมชาติอันพิสุทธิ์ได้หลงใหลไปในอ้อมกอดของแม่น้ำสายนี้ ระเบียงไม้ที่ทอดยาวขนานกับลำน้ำแม่แตง ห้องขนาดกระทัดรัดแต่เป็นระเบียบ

วันนี้เราจะพาไปหลบร้อนกันแถวเส้นแม่มาลัย-แม่ตะมาน บนเส้นทางของสายน้ำที่ตรึงตาตรึงใจนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมานานมาก แต่สำหรับคนเชียงใหม่เองเพิ่งมาเริ่มรู้จักก็แค่ประมาณ 4-5 ปีที่ผ่านมา แต่เพียงช่วงเวลาไม่นานก็กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสุดฮ๊อตนั่นก็คือ แก่งกึ๊ด ชื่ออาจฟังดูแปลกๆ แต่ถ้าใครไปแล้วเห็นว่าย้อนกลับมาเที่ยวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก

                 คงจะเป็นเรื่องที่น่าตื่นตาตื่นใจมากๆ กับกองทัพไพร่พลเรือนแสน ช้างและม้าศึกอีกนับไม่ถ้วน ที่ได้ตั้งค่ายพักแรมอยู่กลางหุบเขาเล็กๆ ริมที่ราบฝั่งน้ำแม่แตง ภาพเหล่านั้นเป็นบรรยากาศที่น่าประทับใจมากๆ ซึ่งเราเองคงได้นั่งจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไร

จุดชมวิวบนยอดดอยเวียงผา Canon EOS 5DMKII EF 16-35 f2.8L + Lee Graduate 0.7 ผมเดินทางมาไชยปราการก็หลายครั้ง ทั้งเป็นทางผ่านไปดอยฟ้าห่มปก หรือบางครั้งนึกคึกอยากขึ้นดอยอ่างขางทางนี้ก็มีบ้าง แม้ว่าเส้นทางจะชันกว่าทางบ้านอรุโณทัยบ้างก็ตาม แต่ครั้งนี้เรากำลังจะเดินทางไป อุทยานแห่งชาติดอยเวียงผากัน

ป้าตาเคยไปอุตรดิตถ์ อ.ลับแล ได้ไปดูวิธีการทำแผ่นข้าวแคบ ซึ่งเป็นอาหารว่างของชาวลับแล กรรมวิธีก็เริ่มจากการนำข้าวจ้าวเก่ามาหมักค้างคืน โม่จนเป็นแป้ง แล้วนำมาผสมปรุงรส แบบงาดำจะออกรสเค็ม รสพริกแบบเผ็ดน้อย รสพริกแบบจัดจ้าน ละเลงเป็นแผ่นบนปากหม้อที่มีไอร้อน เหมือนข้าวเกรียบปากหม้อ

ภาพนี้ถ่ายด้วยเลนส์กระจกในระยะ Tele เพื่อให้มิติของภาพดูแน่น และคุณสมบัติของเลนส์กระจกที่ให้ส่วนที่พ้นระยะชัดมีโบเก้แบบวงโดนัทช่วยให้ภาพดูแตกต่างจากใช้เลนส์ Tele ทั่วไป Canon EOS 5D MKII Lens Minolta MD 250 f5.6  อุตรดิตถ์หลายคนถามผมว่ามีอะไรเที่ยว หลังจากที่ผมบอกว่ามีทริปต้องไป นึกไปนึกมาผมเองก็เคยถามคำถามนี้มาก่อนเหมือนกัน