วันนี้เราจะพาไปหลบร้อนกันแถวเส้นแม่มาลัย-แม่ตะมาน บนเส้นทางของสายน้ำที่ตรึงตาตรึงใจนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติมานานมาก แต่สำหรับคนเชียงใหม่เองเพิ่งมาเริ่มรู้จักก็แค่ประมาณ 4-5 ปีที่ผ่านมา แต่เพียงช่วงเวลาไม่นานก็กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสุดฮ๊อตนั่นก็คือ แก่งกึ๊ด ชื่ออาจฟังดูแปลกๆ แต่ถ้าใครไปแล้วเห็นว่าย้อนกลับมาเที่ยวกันซ้ำแล้วซ้ำอีก อยากรู้ว่าทำไมตามไปดูกันได้เลยครับ

จากตัวเมืองเชียงใหม่เพียงชั่วโมงเดียวบนเส้นแม่ริม-แม่มาลัย เราก็จะเข้าสู่เขตชุมชนกื้ดช้าง ชุมชนโบราณที่เก่าแก่ด้วยเรื่องราวเชิงประวัติศาสตร์มากมาย ห่างออกไปไม่ไกลจากบนสะพานผมเห็นผู้คนจำนวนมากที่มาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน บางคนมาตั้งแต่เช้า บางคนมาเที่ยง แต่ผมเลือกที่จะมาช่วงบ่ายเย็นเพราะไม่เร่งรีบอะไร เราข้ามสะพานมาแล้วก็เลี้ยวซ้ายอีกไม่กี่เมตรก็จะมีด่านเก็บค่าผ่านทางที่จัดเก็บโดยหมู่บ้าน ตอนแรกก็ไม่เข้าใจว่าเก็บไปทำไมเพราะเป็นพื้นที่สาธารณะ แต่พอได้คุยกับกำนัน....แล้วก็ได้รับความกระจ่างว่าที่เก็บก็เพื่อนำไปจัดสรรให้ชาวบ้านมาช่วงกันเก็บขยะ รักษาความสะอาด ก็ถือเป็นชุมชนที่ร่วมแรงร่วมใจกันดีทีเดียวนะครับ 

อารมณ์มาเที่ยวที่แก่งกื้ดนี่อาจจะเหมือนแนวบ้านๆ กันหน่อยนะครับ เพราะตามริมน้ำจะมีซุ่มไม้ไผ่มุงจากเรียงรายคอยให้บริการอยู่มากมายหลายซุ้มแต่ละซุ่มก็จะมีอาหารเครื่องดื่มคอยให้บริการ ใครเคยไปล่องแพแม่วางก็จะคล้ายๆ กัน เรื่องอาหารการกินไม่ต้องห่วงมีบริการตลอดทาง เวลามาเที่ยวแบบนี้ส่วนมากเรามักจะเลือกซุ้มที่ติดน้ำ นอกจากสะดวกสบายเวลาที่เราจะเล่นน้ำแล้ว เรายังได้ลมเย็นๆ พัดเอื่อยๆ ให้คลายร้อนได้เป็นอย่างดี กิจกรรมการละเล่นนอกเหนือจากมานั่งชิวชิวริมน้ำแล้ว เห็นจะไม่พ้นห่วงยางมหาสนุกที่ใครเห็นอาจจะไม่ค่อยกล้าลอง แต่ถ้าได้ลองแล้วจะติดใจครับ ห่วงยางมหาสนุกนั้นเริ่มจาก แต่ละร้านจะมีห่วงยางที่ทำจากยางในรถสิบล้อสูบลมไว้แน่นปั๋งเตรียมไว้ให้เช่า รอให้เราไปเลือกหยิบมาว่าจะถูกใจห่วงไหน จากนั้นก็พากันเดินขึ้นไปซักพักก็เริ่มลงน้ำปล่อยให้ห่วงยางพาตัวเราล่องลองไปตามกระแสน้ำ ลัดเลาะไปตามเกาะแก่ง หินก้อนเล็กก้อนน้อยที่คอยแหวกสายน้ำให้ไหลเลาะเรื่อยไปพาตัวเราเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาช่างพาเพลินดีจริงๆ แต่ที่เห็นฮิตกันช่วงนี้คือถ้ามาเป็นกลุ่มก็จะเล่นต่อตัวกันเป็นสายยาวๆ คนนำหน้าก็บังคับทิศทาง คนตามหลังก็กิ๊วก๊าวกันไปตามเรื่อง เวลาลงแก่งก็ฮากันไป พอเราล่องลงไปได้ซักพักก็ขึ้นฝั่ง แล้วเดินแบกห่วงยางย้อนขึ้นไปทางต้นน้ำเพื่อล่องลงมาอีกที แบบนี้เป็นตัววัดว่าเราแก่รึยัง พวกเด็กๆ เล่นกันได้ตั้งวันนึงหลายๆ รอบ แต่พวกผู้ใหญ่เดินย้อนซัก 2 รอบก็มานอนหอบซี่โครงบานกันหมดแล้วครับ

แต่ซุ้มรับนักท่องเที่ยวที่เราเห็นอยู่นี้ ไม่ได้อยู่ตลอดปีนะครับ ในช่วงที่น้ำเริ่มขึ้น หรือเข้าช่วงหน้าน้ำประมาณปลายเดือนพฤาภาคม-ต้นเดือนมิถุนายนซุ้มเหล่านี้ก็จะถูกโยกย้ายออกไปจากพื้นที่ เพื่อป้องกันอันตรายจากปริมาณน้ำที่เพิ่มขึ้น แต่ก็ยังมีซุ้มที่อยู่สูงขึ้นมาบริเวณตลิ่งที่ยังเปิดรับอยู่เช่นเดิม ช่วงที่ปริมาณน้ำมากขึ้นการล่องแก่งก็จะมีความอันตรายเพิ่มขึ้นเป็นลำดับ ในช่วงเดือนธันวาคม-มิถุนายนยังสามารถเล่นน้ำได้อย่างสบายใจเพราะปริมาณน้ำยังไม่มากถึงขนาดเป็นอันตราย แต่ถ้าพ้นจากช่วงนี้แล้วไม่แนะนำให้ลงเล่นเองโดยเด็ดขาด เพราะล่องแก่งแม่น้ำแม่แตงสายนี้ยามแล้งก็เป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งความสุข แต่เมื่อเข้าช่วงฤดูน้ำหลากแม่น้ำสายเดียวกันนี้จะกลายเป็นแก่งที่มีความโหดที่สุดของเมืองไทย ต้องอาศัยความชำนาญ และต้องมีทีมกู้ภัยที่มีความพร้อมสูง จัดเป็นแก่งที่ขึ้นชื่อไปไกลในระดับโลก อย่างไรก็ลองหาโอกาสแวะมานั่งเล่นที่แก่งกึ้ดกันซักรอบนะครับ 

เรื่อง นันทพัฒน์ สุรสิงห์โตทอง

ภาพ นันทพัฒน์ สุรสิงห์โตทอง